'Σύ-υ που κό-ο-σμους κύ-υ-βερ-νάς


Στο ανοιχτό  παράθυρο απ΄ έξω ο καθηγητής Σαράντος Παυλέας:
- Καλημέρα παιδιά.
- Καλημέρα σας κύριε Παυλέα: Τριάντα πρωτάκια μαζί. 1961. Δασκάλα η κυρία Θεοπίστη. Μου άρεσε η φιγούρα του καθηγητή στο παράθυρο. Πολύ αργότερα έμαθα ότι ήταν ποιητής. Όταν διαβάζω κάποιο ποίημα -άλλου ποιητή- έρχεται στο νου μου ο Σαράντος Παυλέας στο παράθυρο της τάξης.
Πίνακας της Έλλης Χρυσίδου
«  γκρίζος κουβάς κατέβηκε στό παρακάτω σκαλοπάτι κι' να χέρι πήγε καί ρθε στό λασπωμένο μάρμαρο τρίβοντάς το μέ να πανί. Εναι   κύρ-Στέφανος  επιστάτης... Κάθε πρωί ντος καθισμένος στόν πάγκο του μέ τό μπλέ σακκάκι καί τό λιγοστό μουστάκι του πουλά τίς λιχουδιές του στά παιδιά... λοι τόν ξέρουμε τόν κύρ-Στέφανο κι λοι τόν αγαπμε... Πόσο τόν αγαπμε λοι»: Έκθεση 18η. 11-2-66. Εξαιρετικό περιεχόμενο αλλά ντροπή σου για τα ορθογραφικά σου λάθη, γράφει με κόκκινο από κάτω. Τον Γκιάτη είχαμε στην έκτη δημοτικού νομίζω.
Ο καθηγητής μας της μουσικής ο Θόδωρος ο Μιμίκος ήταν και συνθέτης κλασικής μουσικής. Συνέθετε εκείνη την εποχή ένα ορατόριο, νομίζω, σε ποίηση Γιώργου Θέμελη. Με πιάνει και μου λέει:
-Θα πας στο σπίτι του Θέμελη στην οδό Αμαλίας -καθόμουν κοντά, Αγίας Τριάδος γωνία- και θα σου δώσει ένα βιβλίο με ποιήματα. Πήγα, θυμάμαι, μου άνοιξε την πόρτα και μπήκα σε ένα διαμέρισμα με λιγοστό φως. Στο γραφείο του πρόλαβα και είδα ένα ανοιχτό τετράδιο. Ποιήματα με πολλές μουτζούρες. Κατέβασε ένα μεγάλο βιβλίο από την βιβλιοθήκη:
-Θα μου το φέρεις πίσω.
-Μάλιστα είπα. Μου φάνηκε απόμακρος. Λιγομίλητος. Αργότερα διάβασα κάπου: Αν είναι κάτι το ποίημα / είναι που δεν πιάνεται. / Το ποίημα σε παίρνει / δεν το παίρνεις. / Μην το παραβιάζεις. Γ. Θέμελης. Πήρα τα ποιήματα και τα πήγα στον Μιμίκο. Πολύ αργότερα έμαθα ότι ήταν φιλόλογος πιο παλιά στο σχολείο μας.
Στο παλιό ξύλινο αρμόνιο ο συμμαθητής Θανάσης Δάγκας. Έξι τάξεις του δημοτικού κι άλλες τόσες του γυμνασίου στριμωγμένες στο μεγάλο χολ. Στην είσοδο μπροστά στο θέατρο. Ο Μιμίκος -πέντε σελίδες του αφιερώνει ο φίλος του Σταύρος Κουγιουμτζής στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Ανοιχτά παράθυρα με κλειστά παντζούρια»- σηκώνει τα χέρια να διευθύνει. Δίνει τον τόνο: 'Σύ-υ... Μιά καινούργια μέρα στο σχολείο άρχιζε...
«Να γράφετε μικρές προτάσεις. Βάζετε τελείες»: Χρήστος Τσολάκης. Τον έχω στ' αυτιά μου (καλό του ταξίδι) όταν γράφω. Ίσως το παρακάνω και λίγο κύριε καθηγητά. Δεν περιμένω ούτε το ρήμα και κοπανάω την τελεία.
Στο Νίκο Βαρμάζη -νάναι καλά-δεν έκανα αναφορά:
Εκδρομη εκτης ταξεως Ζακυνθος 1972
Μιά φωτογραφία 1000 λέξεις.
Εκδρομή έκτης γυμνασίου. Ζάκυνθος 1972.
Η.Α.